Տերյան… ընդամենը 6 տառ, բայց այնքան խոսքեր և զգացմունքներ կան այդ ազգանվան մեջ։ Տերյանը մի հիասքանչ և հայտնի գրող է։ Նա ծնվել է հունվարի 28-ին և ցավոք, մահացել է վաղաժամ՝ անբուժելի մի հիվանդությունից։ Տերյանը գրել է լի՜քը բանաստեղծություններ։ Նրանք մեկը մյուսից հիասքանչ են։ Իմ ամենասիրած բանաստեղծությունն է «Չգիտեմ՝ այս տխուր աշխարհում» շատ հիասքանչ բանաստեղծությունն է։ […]
Ակսել Բակունցի «Խոնարհ աղջիկը»
Շատ լավ և հետաքրքիր ստեղծագործություն է։ Իմ դուրը շատ է եկել։ Դա մի համեստ սիրո մասին է,երկու ընկերներ մեկնում են Ձորագյուղ։ և մի ընկերը պատմում է որ գնացել է Ձորագյուղ տասներկու տարի առաջ, հիշում է երջանիկ մի դեպք, որին ականատես են եղել արահետն ու հն անտառը: Պատմում է հերոսին մի աղջկա մասին, որի դեմքը մնացել է նրա հիշողության մեջ: և ինքը այդ աղչկան հանդիպում է 12 տարի հետո։ Շատ համեստ և գեղեցիկ սիրո մասին […]
Ստեփան Զորյան <> (Վերլուծություն)
Պատերազմ կա, որ միացնում է տարբեր թշնամի երկրներին, իսկ պատերազմ էլ կա, որ հանդիսանում է ավարտ հազարավոր կյանքերի։ Պատմվածքում ներկայացված է պատերազմի առաջին տարբերակը, որը ցավոք շատ քիչ է մեր իրականության մեջ։ Պատերազմ բառի իմաստը հասկանալու համար նախ պետք է երկար մտածել։ Պատերազմը դա ոչ թե զինվորների միջև կռիվն է, այլ տարբեր երկրների քաղաքական անհամաձայնությունների […]
Ստեփան Զորյան | Ջրհորի մոտ
…Էս, ինչ որ պատմում եմ – Ավստրու կողմն էր: Շաբթիցավելի` առավոտ, իրիկուն կռվում էինք: Ցերեկըհանգստանում էինք շոգի պատճառով— առավոտ, իրիկունկրակում… Մին ավստրիացիք էին առաջ գալի, մին մենք էինքվրա տալի, բայց միշտ էնպես էր ըլում, որ մնում էինք էլի մերտեղերում, մեր հին դիրքում: Բա՜ց, դուրան տեղ էր. հերիք էրգլուխներս բարձրացնեինք` իրար տեսնում էինք, իսկդորբինով հո ոնց […]
Ավետիք Իսահակյան – Է՜յ, ջան-հայրենիք
Է՜յ, ջան-հայրենիք, ինչքա՜ն սիրուն ես, Սարերըդ կորած երկնի մովի մեջ. Ջրերըդ անո՛ւշ, հովերըդ անո՛ւշ, Մենակ բալեքըդ արուն ծովի մեջ: Քու հողին մեռնեմ, անգի՛ն հայրենիք, Ա՜խ, քիչ է, թե որ մի կյանքով մեռնեմ, Երնեկ ունենամ հազար ու մի կյանք, Հազա՛րն էլ սըրտանց քեզ մատաղ անեմ: Ու հազար կյանքով քու դարդին մեռնեմ, Բալեքիդ մատա՛ղ, մատա՛ղ քու սիրուն. […]
Եղիշե Չարենց
Ձյունապատ լեռներ ու կապույտ լճեր։ Երկինքներ, որպես երազներ հոգու։ Երկինքներ, որպես մանկական աչեր։ Մենակ էի ես։ Ինձ հետ էիր դու։ Երբ լսում էի մրմունջը լճի Ու նայում էի թափանցիկ հեռուն – Զարթնում էր իմ մեջ քո սուրբ անուրջի Կարոտը այն հին, աստղայի՜ն, անհո՜ւն։ Կանչում էր, կանչում ձյունոտ լեռներում Մեկը կարոտի իրիկնամուտին։ Իսկ գիշերն իջնում, ծածկում […]