Բույսը և հողը միմյանց հետ կապված են նյութապես.բույսը հողից վերցնում է նրա կազմում գտնվող ազոտը,կալիումը,կալցիումը,ֆոսֆորը և այլ տարրեր՝ջրի մեջ լուծված վիճակում:Այստեղ կա ուղիղ կապ: Իր կենսագործունեությունն ավարտելուց հետո բույսը մեռնում է սկսվում է հակադարձ կապը,մանրօրգանիզմները քայքայում են այն և հողին վերադարձնում բույսի կլանված տարրերը:
Էներգետիկ կապերը նույնպես ցայտուն են արտահայտված:Լույսի քվանտը ընկնելով քլորոֆիլի հատիկի վրա առաջացնում է լուսասինթեզի երևույթը,այդ էներգիայի միջոցով ջուրը ջուրը և ածխաթթու գազը տրոհվում են ,սինթեզվում է նոր նյութ ՝գլյուկոզա:Այս պրոցեսի վրա ծախսվում է արեգակնային էներգիա,որը կուտակվում է բույսի մեջ:Կուտակված էներգիան նորից վերադառնում է բնության այրման միջոցով:Վաղ անցյալում կարբոնի ժամանակաշրջանում բույսերի վիթխարի կուտակումներն արտահայտված են քարածքի հսկայական պաշարներով:Մենք այժմ ունենք կաուստոբիլիտների վիթխարի պաշարներ:Բնության մեջ գոյություն ունեն նաև ինֆորմացիոն կապեր :Ինֆորմացիոն ասելով հասկանում ենք տեղեկության հաղորդում:Վերջին ժամանակներս այն ընդգրկում է նաև հատկությունների փոխանցումը:Երկրաշարժից առաջ շատ կենդանիներ ընկալում են ինչ-որ ալիքներ և անհանգիստ են .սա ինֆորմացիայի արգասիք է: Շատ կենդանիներ իրենց վարքով հաղորդում են մոտալուտ վտանգը:Օր. մեղուները,բույսերն արձակում են ֆիտոնցիդներ,որոնց միջոցով վանում են թշնամիներին,գրավում բարեկամներին:
Կարևոր մեխանիզմ է երկրահամակարգում բնության ինքնավերականգնումը:Յուրաքանչյուր լանդշաֆտ ունի որոշակի հավասարակշռություն որը ձեռք է բերել միլիոնավոր տարիների ընթացքում:Օրինակ տայգայում հողը,բույսերը,կենդանիները յուրահատուկ են և եթե ինչ-որ տարր փոխվում է , ապա բնությունը շուտով այն վերականգնում է:
Բնության մեջ երբեմն էլ տեղի են ունենում տարբեր երևույթների ուժեղ բռնկումներ,որոնց էությունը մինչ օրս պարզաբանված չէ:Բնությունն ունենալով ինքնավերականգման մեխանիզմ կարողանում է չեզոքացնել արհավիրքը:
Բնության մեջ յուրաքանչյուր երևույթի բուռն զարգացումը պարունակում է հետագայում այդ երևույթը արգելակելու մեխանիզմ,որով զսպվում են հետագա բռնկումները :